Rick ve Michonne'nın romantizmi diziye nazar değdirmiş gibi!
Sevdiğiniz ve önem verdiğiniz kişilerin ölümüne mal olacak bir savaşa girmek üzeresiniz. Sinirleriniz gergin ve huzursuzsunuz. Şu anda vermiş olduğunuz kararlar, geleceğinizi şekillendirecek hiç kuşkusuz. Yapmış olduğunuz seçimler, size ya cehennemin ya da cennetin kapılarını aralayacak. Ancak ilerisini öngöremiyorsunuz ve moralinizi yüksek tutmak açısından iyimser olmak dışında elinizden başka bir şey gelmiyor. Nitekim bu türden düşüncelerle meşgul olan Rick için de yegane motivasyon ve huzur kaynağı, sevgilisi Michonne ile birlikte kafa dağıtmalık bir balayına çıkmak oluyor. Negan'a karşı savaşa girmeden önce biraz soluklanmak niyetinde olan ana karakterimiz, elinden geldiğince bu seyahati uzatmaya çalışıyor. Bu bölümün belki de seyirciye yansıtabildiği tek duygu, Rick'in Michonne ile geçirdiği vakti uzatma hevesiydi.
"Say Yes" bölümü, Rick ve Michonne arasında geçen duygusal bağı ele alıyor. Ancak bu duygusal bağı izleyiciye sunarken kullanmış olduğu malzemeler, maalesef ki sıradan ve kalitesiz duruyor. Öncelikle iki karakter arasındaki diyaloglara göz atalım. Sadece bir iki tane basite kaçan konuşma olduğunu dile getirmek isterdik fakat o kadar gereksiz ve yersiz diyaloglara yer verilmiş ki belli bir süre sonra ortada "seyir zevki" denen bir şey kalmamış. Karşılıklı konuşma sahnelerin çoğunda müziğe yer verilmeyişi de cabası.
Rick ve Michonne, silah tedarik etmek amacıyla festival tarzı bir yerde zombilere karşı mücadele veriyorlar. Ancak zombileri alt etmek için yapmış oldukları plan, bir geyik tarafından saptırılıyor. Bu esnada değinmemiz gereken iki önemli sahne mevcut: Birincisi, Rick'in zombilerle çatışırken sözde "öldüğünü" sandığımız; ötekisi de sahte geyiğin ortaya çıkışı sahnesi. Ne diye Rick gibi bir ana karakterin öldüğünü sanmamızı isteyip bunun üzerinden gerilim yaratılmaya çalışılır? Tamam, sahne gerçekçi olabilir; Rick'i zombiler yemiş gibi de düşünebiliriz bir anlık. Ancak ortalama bir izleyici şunu bilir ki daha Negan ile savaş başlamadan Rick'in harcanması imkansız.( O zamanda harcanmaz gerçi.) Dolayısıyla Rick'in ölüme gidip bir kutunun içinden hayata geri döndüğü sahne en iyi efektlerle ve kurguyla çekilmiş olsun, neredeyse kimse Rick'in öldüğünü düşünmez ve gerilmez. Tabi siz, "izleyiciye her şeyi yediririm" mantığını güderseniz ve üstüne bir de sahte bir geyik animasyonunu diziye eklerseniz hiç kusura bakmayın duvara toslarsınız.
Rosita'nın silah arayışına çıkıp eli boş döndüğü sahnelerden medet umuyoruz, ancak görünürde işleyişi açısından ne izleyiciyi şaşırtan ne de geren bir kısma denk geliyoruz. Genel olarak yüzeysel bir şekilde ele alınmış sahnelerden başka kayda değer bir şeye rastlamıyoruz. Üzgünüz ki bu haftaki bölümle The Walking Dead, kalitesinin ve beklenenin çok altında kaldı. Umuyoruz ileriki bölümler, daha heyecanlı ve duygu yoğunluklu geçer.
"Say Yes" bölümü, Rick ve Michonne arasında geçen duygusal bağı ele alıyor. Ancak bu duygusal bağı izleyiciye sunarken kullanmış olduğu malzemeler, maalesef ki sıradan ve kalitesiz duruyor. Öncelikle iki karakter arasındaki diyaloglara göz atalım. Sadece bir iki tane basite kaçan konuşma olduğunu dile getirmek isterdik fakat o kadar gereksiz ve yersiz diyaloglara yer verilmiş ki belli bir süre sonra ortada "seyir zevki" denen bir şey kalmamış. Karşılıklı konuşma sahnelerin çoğunda müziğe yer verilmeyişi de cabası.
Rick ve Michonne, silah tedarik etmek amacıyla festival tarzı bir yerde zombilere karşı mücadele veriyorlar. Ancak zombileri alt etmek için yapmış oldukları plan, bir geyik tarafından saptırılıyor. Bu esnada değinmemiz gereken iki önemli sahne mevcut: Birincisi, Rick'in zombilerle çatışırken sözde "öldüğünü" sandığımız; ötekisi de sahte geyiğin ortaya çıkışı sahnesi. Ne diye Rick gibi bir ana karakterin öldüğünü sanmamızı isteyip bunun üzerinden gerilim yaratılmaya çalışılır? Tamam, sahne gerçekçi olabilir; Rick'i zombiler yemiş gibi de düşünebiliriz bir anlık. Ancak ortalama bir izleyici şunu bilir ki daha Negan ile savaş başlamadan Rick'in harcanması imkansız.( O zamanda harcanmaz gerçi.) Dolayısıyla Rick'in ölüme gidip bir kutunun içinden hayata geri döndüğü sahne en iyi efektlerle ve kurguyla çekilmiş olsun, neredeyse kimse Rick'in öldüğünü düşünmez ve gerilmez. Tabi siz, "izleyiciye her şeyi yediririm" mantığını güderseniz ve üstüne bir de sahte bir geyik animasyonunu diziye eklerseniz hiç kusura bakmayın duvara toslarsınız.
Rosita'nın silah arayışına çıkıp eli boş döndüğü sahnelerden medet umuyoruz, ancak görünürde işleyişi açısından ne izleyiciyi şaşırtan ne de geren bir kısma denk geliyoruz. Genel olarak yüzeysel bir şekilde ele alınmış sahnelerden başka kayda değer bir şeye rastlamıyoruz. Üzgünüz ki bu haftaki bölümle The Walking Dead, kalitesinin ve beklenenin çok altında kaldı. Umuyoruz ileriki bölümler, daha heyecanlı ve duygu yoğunluklu geçer.